dinsdag 3 januari 2006
IN JOUW OGEN BIJVOORBEELD
Erik Jan Harmens is een bankemployee, hij doet iets belangrijks met geld, voor zijn brood, zijn vrouw en zijn twee kinderen. Hij bewoont een rijtjeshuis in Landsmeer en bestuurt dagelijks een Volvo V70 van recent bouwjaar door de file op weg naar zijn werk en weer terug. In zijn vrije tijd schrijft hij verschrikkelijke gedichten.
Het leek het gemeentebestuur van Amsterdam een goed idee om Harmens zo’n gedicht te laten schrijven, dat hij dan mooi zou komen voordragen op de nieuwjaarsreceptie van de Gemeente Amsterdam, opdat de toespraak van de Burgemeester over armoede, en dat er 14 cent voor de armen beschikbaar zou komen, zou worden opgeleukt met een gedicht, en Erik Jan Harmens aanvaardde de opdracht en schreef een verschrikkelijk goed gedicht.
Dat maakt het gedicht nog niet minder verschrikkelijk.
DIT MIJN STAD
ik kan de dood zien in de ogen van mensen
in jouw ogen zie ik bijvoorbeeld de dood
zie voor het volledige gedicht www.erikjanharmens.nl
De inzet van het gedicht is precies de inzet die hem als dichter kenmerkt. Het is een, hoe zal ik het zeggen, een indrukwekkend gedicht. En een dapper gedicht. Stel je voor. Je bent een dichter, en ze vragen je de nieuwjaarsreceptie van de Burgemeester in het Concertgebouw te versieren met een gedicht. Daar sta je, en je bijt het verbouwereerde publiek toe: ik kan de dood zien in de ogen van mensen in jouw ogen bijvoorbeeld zie ik de dood.
Wat had ik graag de gezichten van de ambtenaren gezien, de dampende stilte, die zou volgen op die woorden. Terwijl de Burgemeester juist zo diep bewogen van de armoe heeft gepredikt. We zijn er om gerustgesteld te worden. En deze dichter stelde niet gerust.
Ik neem mijn hoed af en maak een buiging voor de dichter, die niet voor de verleiding bezweek om een braaf versje te schrijven, leuk, zo, mooi hoor, goed gezegd. Het gedicht werd door de organisatie geweigerd om de regel de burgemeester smoezelt alles komt goed en hijst de driekruizenvlag. Zei de organisatie. Dat het om die regel gaat.
Over tot de orde van de dag.
Erik Jan Harmens is een bankemployee, hij doet iets belangrijks met geld, voor zijn brood, zijn vrouw en zijn twee kinderen. Hij bewoont een rijtjeshuis in Landsmeer en bestuurt dagelijks een Volvo V70 van recent bouwjaar door de file op weg naar zijn werk en weer terug. In zijn vrije tijd schrijft hij verschrikkelijke gedichten.
Het leek het gemeentebestuur van Amsterdam een goed idee om Harmens zo’n gedicht te laten schrijven, dat hij dan mooi zou komen voordragen op de nieuwjaarsreceptie van de Gemeente Amsterdam, opdat de toespraak van de Burgemeester over armoede, en dat er 14 cent voor de armen beschikbaar zou komen, zou worden opgeleukt met een gedicht, en Erik Jan Harmens aanvaardde de opdracht en schreef een verschrikkelijk goed gedicht.
Dat maakt het gedicht nog niet minder verschrikkelijk.
DIT MIJN STAD
ik kan de dood zien in de ogen van mensen
in jouw ogen zie ik bijvoorbeeld de dood
zie voor het volledige gedicht www.erikjanharmens.nl
De inzet van het gedicht is precies de inzet die hem als dichter kenmerkt. Het is een, hoe zal ik het zeggen, een indrukwekkend gedicht. En een dapper gedicht. Stel je voor. Je bent een dichter, en ze vragen je de nieuwjaarsreceptie van de Burgemeester in het Concertgebouw te versieren met een gedicht. Daar sta je, en je bijt het verbouwereerde publiek toe: ik kan de dood zien in de ogen van mensen in jouw ogen bijvoorbeeld zie ik de dood.
Wat had ik graag de gezichten van de ambtenaren gezien, de dampende stilte, die zou volgen op die woorden. Terwijl de Burgemeester juist zo diep bewogen van de armoe heeft gepredikt. We zijn er om gerustgesteld te worden. En deze dichter stelde niet gerust.
Ik neem mijn hoed af en maak een buiging voor de dichter, die niet voor de verleiding bezweek om een braaf versje te schrijven, leuk, zo, mooi hoor, goed gezegd. Het gedicht werd door de organisatie geweigerd om de regel de burgemeester smoezelt alles komt goed en hijst de driekruizenvlag. Zei de organisatie. Dat het om die regel gaat.
Over tot de orde van de dag.