Vandaag moest ik twee uur lang op de radio vertellen waarom ik dat doe. Wat? Dat.
(Zie agenda: KINK FM, wordt zondagavond uitgezonden)
Morgen zal ik dat weer proberen te zeggen.
(ZIE AGENDA Radio 6, Concertzender). En ik moet zelf de muziek uitzoeken.

Muziek. Hoor je nog eens wat. Een vraag die in langduriger interviews telkens naar voren komt en die ik niet kan beantwoorden: dus je gelooft ergens in. Wij moeten de doden omhoog denken. Er is sprake van een tastbare Petrus en een Hemelpoort: ik weet het niet. Het is een argument.

Ik geloof niets en ook dat niet
en in dezelfde beweging geloof ik alles.
Dus. Een gedicht dat voor een eenzame uitvaart werd geschreven en de bundel niet gaat halen. Misschien ben ik van plan de dood maar zo veel mogelijk te vermijden daar,
er is nog zoveel meer.









De Natuurlijke Dood

I.M. Valentina Maria Theresa Elisabeth Veenendaal,
geboren 22 september 1929, † 18 april 2006, AMC, Amsterdam


Je kunt nog zoveel namen dragen,
de naam van de dag dat we de liefde vieren,
sterk, gezond en invloedrijk: Valentina.

De naam van de moeder van Christus,
Maria, bitterheid, afkomstig van mare, zee
van mogelijkheden. Je kunt nog zoveel

namen dragen. Theresa, naar Rubens, rijk
en vruchtbaar, warmte, zomer, oogst.
Hof van Eden. Elisabeth, streng, stijf

als een Engelse koningin. Al die namen
krijg je mee, zoals tallozen ze voor je droegen.
Nu is er niemand om jou te vernoemen.

Vreemden zullen zo heten, anderen
zullen hun intrek in jouw aanleunwoning nemen.
Al die mooie namen worden doorgestreept.





.