Ik kan televisiekijken (3)

F. Starik bestelde bij de Volkskrant het majestueuze epos Die Heimat Trilogie, drie dozen vol dvd’s, goed voor 51 uur kijkplezier. Afgelopen weekeind bekeek hij deel één, dat uit elf afleveringen van meer dan een uur bestaat. Zo komt de tijd wel om.


HEIMAT

Omdat mijn boek zomaar verdween, mocht
ik een weekeind televisiekijken, vijftien uur
lang. Ik begon in 1919. Pas in 1955
wordt het interessant. Hermann.

Ik heb de elf afleveringen, Duitsland
1984, toen al gezien, herinnerde me Paul,
die naar Amerika verdween, ik weet nog
dat hij terug zou keren, na de oorlog, van
Anton van de optiekfabriek, van Maria
en meneer Wohlleben, en ik weet al dat oma
zal sterven als Paul terugkeert – het kan zijn

dat ik me niets herinner maar beter
heb leren voorspellen hoe een script
in elkaar wordt gezet. Wie overblijft, alleen.

Hermann wordt hopeloos verliefd
op de veel oudere Victoria, op taal, op melodie.
1955. Hij ontvlucht zijn geboortedorp en een half
uur later zien we hem terug als de succesvolle
componist van moeilijke muziek die de mensen
niet kunnen begrijpen en dat is nog maar deel één.



+

Labels: ik kan televisiekijken